ZROBIMY TO ZA CIEBIE!Zatrudnianie cudzoziemców – informacje dla pracodawców
Sprawdź, jakich formalności musisz dopełnić

Zezwolenie na pracę – typ A

Dotyczy cudzoziemca, który wykonuje pracę na terytorium RP, a jego pracodawca również prowadzi działalność na terytorium RP.

Możliwe jest przedłużenie uzyskanego zezwolenia typu A na wniosek pracodawcy, złożony nie wcześniej niż 90 dni i nie później niż 30 dni przed upływem ważności zezwolenia.

Zezwolenie na pracę – typ B

Dotyczy cudzoziemca, wykonującego pracę polegającą na pełnieniu funkcji w zarządzie: osoby prawnej, wpisanej do rejestru przedsiębiorców lub będącej spółką kapitałową w organizacji albo w związku z prowadzeniem spraw spółki komandytowej bądź komandytowo-akcyjnej jako komplementariusz, albo w związku z udzieleniem mu prokury przebywa na terytorium RP przez okres przekraczający łącznie 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy.

Zezwolenie na pracę – typ C

Dotyczy cudzoziemca, wykonującego pracę u pracodawcy zagranicznego i delegowanego na terytorium RP na okres przekraczający 30 dni w roku kalendarzowym do oddziału lub zakładu podmiotu zagranicznego albo podmiotu powiązanego z pracodawcą zagranicznym.

Zezwolenie na pracę – typ D

Dotyczy cudzoziemca, wykonującego pracę u pracodawcy zagranicznego, nieposiadającego oddziału na terytorium RP, delegowanego na terytorium RP w celu realizacji usługi o charakterze tymczasowym i okazjonalnym.

Zezwolenie na pracę – typ E

Dotyczy cudzoziemca, który wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium RP na okres przekraczający 30 dni w ciągu kolejnych 6 miesięcy, w innym celu niż wskazany w zezwoleniach typu B, C, D.

Zezwolenie na pracę – typ S

Dotyczy cudzoziemca, wykonującego pracę na terytorium RP sezonowo.

OPŁATY ADMINISTRACYJNE

Do wniosku o wydanie zezwolenia na pracę musisz dołączyć opłatę w następującej wysokości:

• 50 zł – w przypadku zatrudnienia cudzoziemca na okres krótszy niż 3 miesięcy;
• 100 zł – w przypadku zatrudnienia cudzoziemca na okres dłuższy niż 3 miesiące;
• 200 zł – w przypadku zatrudnienia cudzoziemca delegowanego na terytorium Polski w celu realizacji usługi eksportowej (dotyczy zezwolenia na pracę typu D).

OPŁATY SKARBOWE

• 440 zł – zezwolenie na pobyt czasowy i pracę w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji;
• 340 zł – zezwolenie na pobyt czasowy;
• 640 zł – zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
• 17 zł – udzielenie pełnomocnictwa;
• 27 zł – wpis zaproszenia do ewidencji zaproszeń.

Procedura uproszczona, jaką jest zatrudnienie cudzoziemca na podstawie oświadczenia, dotyczy obywateli 6 krajów: Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Rosji i Ukrainy. Dzięki temu oświadczeniu, wyżej wymienieni cudzoziemcy mogą świadczyć legalnie pracę w Polsce przez okres 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy.

Takie oświadczenie składa przedsiębiorca. Organem właściwym do rozpatrzenia oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi jest powiatowy urząd pracy. Urząd pracy ma 7 dni na dokonanie wpisu oświadczenia do rejestru oświadczeń. Termin może być dłuższy, jeżeli w sprawie niezbędne jest przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego. Koszt oświadczenia to 30 złotych.

Wraz z oświadczeniem o zatrudnieniu cudzoziemca pracodawca musi dołączyć:

• dokument potwierdzający tożsamość pracodawcy;
• kopię wszystkich wypełnionych stron z ważnego dokumentu podróży obcokrajowca, dla którego składany jest wniosek;
• oświadczenie o niekaralności pracodawcy w związku z okolicznościami wymienionymi w art. 88 ust. 5 pkt 1-6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
• dowód uiszczenia opłaty za złożenie oświadczenia.

OBOWIĄZEK INFORMACYJNY

Pracodawca po podjęciu pracy przez cudzoziemca, najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy, powinien poinformować urząd pracy o tym fakcie. Jeżeli obcokrajowiec nie podejmie pracy, również jako pracodawca jesteś zobowiązany do poinformowania o tym urzędu pracy. W przypadku braku spełnienia obowiązku informacyjnego może zostać nałożona na Ciebie kara grzywny.

Ponadto, zgodnie z art. 120 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, nielegalne powierzanie pracy cudzoziemcowi podlega karze grzywny nie niższej niż 3000 złotych.

Takie zezwolenie łączy jednocześnie legalizację pracy i pobyt cudzoziemca. Zezwolenie wydaje wojewoda w zależności od miejsca zamieszkania cudzoziemca. Pracodawca zobowiązany jest do wykonania testu rynku pracy, czyli uzyskania informacji od starosty o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych. Zezwolenie wydawane jest cudzoziemcowi na okres maksymalnie 3 lat i umożliwia pracę u konkretnego pracodawcy na ustalonych warunkach.

Cudzoziemiec ma możliwość wykonywania pracy na terytorium RP bez zezwolenia na pracę bądź bez zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, jeżeli:

1. Posiada status nadany w Polsce;
2. Udzielono mu ochrony uzupełniającej na terenie Polski ;
3. Posiada zezwolenie na pobyt stały w Polsce;
4. Posiada zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej w Polsce;
5. Posiada zgodę na pobyt ze względów humanitarnych;
6. Posiada zgodę na pobyt tolerowany w Rzeczypospolitej Polskiej;
7. Posiada ważne zaświadczenie wydane na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP;
8. Korzysta z ochrony czasowej w Polsce;
9. Jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej;
10. Jest obywatelem państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego, nienależącego do Unii Europejskiej;
11. Jest obywatelem państwa niebędącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który może korzystać ze swobody przepływu osób, na podstawie umowy zawartej przez to państwo ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi;
12. Towarzyszy na terytorium RP cudzoziemcowi, o którym mowa w pkt 9-11, jako członek rodziny, w rozumieniu ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium RP, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli UE i członków ich rodzin;
13. Jest osobą, o której mowa w art. 19 ust. 2-3 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin;
14. Posiada w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114 ust, art. 126, art. 127 lub art. 142 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach – na warunkach określonych w tym zezwoleniu;
15. Jeżeli posiada uzyskane wcześniej zezwolenie na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
    • na podstawie wizy, z wyjątkiem wizy wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1, 22 lub 23 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub
    • na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
    • na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, z wyjątkiem zezwolenia udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 181 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub
    • na podstawie dokumentu, o którym mowa w art. 61 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, określającego status członka rodziny członka misji dyplomatycznej lub urzędu konsularnego państwa obcego albo innej osoby zrównanej z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, pozostającego z tą osobą we wspólnocie domowej, jeżeli pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a państwem obcym zostały zawarte umowa lub porozumienie międzynarodowe w sprawie wykonywania działalności zarobkowej przez członków rodzin członków personelu misji dyplomatycznych lub urzędów konsularnych, lub
    • na podstawie wizy wydanej przez inne państwo obszaru Schengen, lub
    • na podstawie dokumentu pobytowego wydanego przez inne państwo obszaru Schengen, lub
    • w ramach ruchu bezwizowego;

1. P w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 144, art. 151 ust. 1 lub 2, art. 158 ust. 2 pkt 1 lub 2, art. 161 ust. 2, art. 176 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
2. Jest małżonkiem obywatela polskiego lub cudzoziemca, o którym mowa w pkt 1 i ust. 1 pkt 1–6, posiadającym zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego;
3. Jest zstępnym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. b, obywatela polskiego lub cudzoziemca, o którym mowa w pkt 1 i 2 oraz ust. 1 pkt 1–6, posiadającym zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. Posiada zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone na podstawie art. 159 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
5. Przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę na podstawie pkt 1–4;
6. Posiada ważną Kartę Polaka;
7. Jest uprawniony do przebywania i wykonywania pracy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz jest zatrudniony przez pracodawcę mającego siedzibę na terytorium tego państwa oraz czasowo delegowany przez tego pracodawcę w celu świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
8. Umowy międzynarodowe lub odrębne przepisy dopuszczają w stosunku do niego wykonywanie pracy bez konieczności posiadania zezwolenia;
9. Jest obywatelem państwa określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 10 pkt 2, który wykonuje pracę poza zakresem działalności określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 9 przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, jeżeli powiatowy urząd pracy przed rozpoczęciem pracy przez cudzoziemca wpisał oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi do ewidencji oświadczeń, a praca jest wykonywana na warunkach określonych w tym oświadczeniu;
10. Jest obywatelem państwa innego, niż określone w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 10 pkt 2, wykonującego pracę w zawodach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, jeżeli powiatowy urząd pracy przed rozpoczęciem pracy przez cudzoziemca wpisał oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi do ewidencji oświadczeń, a praca jest wykonywana na warunkach określonych w tym oświadczeniu;
11. Należy do jednej z kategorii cudzoziemców zwolnionych z wymogu uzyskania zezwolenia na pracę rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 kwietnia 2015 r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz. U. 2015 588, z późn. zm.), co obejmuje cudzoziemców:
    • prowadzących szkolenia, biorących udział w stażach zawodowych, pełniących funkcję doradczą, nadzorczą lub wymagającą szczególnych kwalifikacji i umiejętności w programach realizowanych w ramach działań Unii Europejskiej lub innych międzynarodowych programach pomocowych, także w oparciu o pożyczki zaciągnięte przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej;
    • będących nauczycielami języków obcych, którzy wykonują pracę w przedszkolach, szkołach, placówkach, ośrodkach, zakładach kształcenia nauczycieli lub kolegiach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, lub w Ochotniczych Hufcach Pracy;
    • będących członkami sił zbrojnych lub personelu cywilnego, którzy wykonują pracę w międzynarodowych strukturach wojskowych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub będących cudzoziemcami delegowanymi do wdrażania programów zbrojeniowych realizowanych na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;
    • będących stałymi korespondentami zagranicznych środków masowego przekazu, którym została przyznana, na wniosek redaktora naczelnego zagranicznej redakcji lub agencji, akredytacja ministra właściwego do spraw zagranicznych, jednak tylko w zakresie zawodowej działalności dziennikarskiej, wykonywanej na rzecz tej redakcji lub agencji;
    • wykonujących indywidualnie lub w zespołach usługi artystyczne, trwające do 30 dni w roku kalendarzowym, w tym wykonawców (np. aktorów, muzyków, tancerzy) oraz inne osoby wykonujące działania artystyczne (np. reżyserów, scenarzystów, scenografów, choreografów, operatorów filmowych, dźwiękowców, oświetleniowców, charakteryzatorów);
    • wygłaszających, do 30 dni w roku kalendarzowym, okazjonalne wykłady, referaty lub prezentacje o szczególnej wartości naukowej lub artystycznej;
    • będących sportowcami wykonującymi, do 30 dni w roku kalendarzowym, pracę dla podmiotu mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z zawodami sportowymi;
    • wykonujących pracę w związku z wydarzeniami sportowymi rangi międzynarodowej, skierowanych przez odpowiednią międzynarodową organizację sportową;
    • będących duchownymi, członkami zakonów lub innymi osobami, którzy wykonują pracę w związku z pełnioną funkcją religijną, w kościołach i związkach wyznaniowych oraz krajowych organizacjach międzykościelnych, których status uregulowany jest umową międzynarodową, przepisami o stosunku państwa do kościoła lub innego związku wyznaniowego, lub które działają na podstawie wpisu do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych, ich osobach prawnych lub jednostkach organizacyjnych, a także którzy wykonują pracę w ramach pełnienia funkcji religijnej w innych podmiotach, na podstawie skierowania przez właściwy organ kościoła lub innego związku wyznaniowego albo jego osoby prawnej;
    • będących studentami studiów stacjonarnych lub uczestnikami stacjonarnych studiów doktoranckich odbywanych w Rzeczypospolitej Polskiej;
    • będących studentami, którzy wykonują pracę w ramach staży zawodowych, do których odbywania kierują organizacje, będące członkami międzynarodowych zrzeszeń studentów;
    • będących studentami, którzy wykonują pracę w ramach współpracy publicznych służb zatrudnienia i ich zagranicznych partnerów, jeżeli potrzeba powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy jest potwierdzona przez właściwy organ zatrudnienia;
    • będących studentami szkół wyższych lub uczniami szkół zawodowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub Konfederacji Szwajcarskiej, którzy wykonują pracę w ramach praktyk zawodowych przewidzianych regulaminem studiów lub programem nauczania, pod warunkiem uzyskania skierowania na taką praktykę ze szkoły wyższej lub zawodowej;
    • uczestniczących w programach wymiany kulturalnej lub edukacyjnej, programach pomocy humanitarnej albo rozwojowej lub programach wakacyjnej pracy studentów, zorganizowanych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy;
    • będących absolwentami polskich szkół ponadgimnazjalnych, stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów doktoranckich na polskich uczelniach, w instytutach naukowych Polskiej Akademii Nauk lub instytutach badawczych, działających na podstawie przepisów o instytutach badawczych;
    • wykonujących pracę jako pracownicy naukowi w podmiotach, o których mowa w przepisach o instytutach badawczych;
    • delegowanych przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zachowują oni miejsce stałego pobytu za granicą, na okres nieprzekraczający 3 miesięcy w roku kalendarzowym, w celu:
      • wykonywania prac montażowych, konserwacyjnych lub naprawy, dostarczonych kompletnych technologicznie urządzeń, konstrukcji, maszyn lub innego sprzętu, jeżeli pracodawca zagraniczny jest ich producentem,
      • dokonania odbioru zamówionych urządzeń, maszyn, innego sprzętu lub części, wykonanych przez przedsiębiorcę polskiego,
      • przeszkolenia pracowników pracodawcy polskiego, będącego odbiorcą urządzeń, konstrukcji, maszyn lub innego sprzętu, o których mowa w lit. a, w zakresie jego obsługi lub użytkowania,
      • montażu i demontażu stoisk targowych, jak i opieki nad nimi, jeżeli wystawcą jest pracodawca zagraniczny, który deleguje ich w tym celu;
    • wykonujących pracę na rzecz posłów do Parlamentu Europejskiego w związku z pełnioną funkcją;
    • uprawnionych na zasadach określonych w aktach prawnych, wydanych przez organy powołane na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września 1963 r.;
    • przebywających w Polsce na podstawie wizy wydanej ze względów humanitarnych;
    • przebywających w Polsce na podstawie wizy z adnotacją „Poland. Business Harbour”;
    • posiadających prawo wykonywania w Polsce zawodu lekarza lub lekarza dentysty, pielęgniarki lub położnej bądź ratownika medycznego;
    • którzy są zatrudnieni w służbie domowej dyplomatów lub urzędników konsularnych.

Legalizacja pracy polega na sprawdzeniu, czy jako pracodawca powinieneś uzyskać pozwolenie na pracę dla cudzoziemca.

Aby zatrudnić cudzoziemca w Polsce potrzebne jest uzyskanie odpowiedniego dokumentu legalizującego jego pracę. NATOMIAST ZEZWOLENIE NA PRACĘ NIE JEST WYMAGANE, JEŚLI PRACOWNIK-CUDZOZIEMIEC:

• jest studentem studiów stacjonarnych na polskiej uczelni;
• jest obywatelem Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy, który wykonuje pracę poza zakresem działalności, w których wydawane jest zezwolenie na pracę sezonową, przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy;
• Posiada ważną Kartę Polaka.

Legalizacja pobytu jest złożonym i czasochłonnym procesem, w związku z czym oferujemy wykonanie go za Ciebie. Oferujemy doświadczenie naszych profesjonalistów.

Pracodawca, który zamierza powierzyć pracę cudzoziemcowi ma obowiązek:

1. Sprawdzić, czy cudzoziemiec posiada ważny dokument, który uprawnia go do pobytu na terenie RP, zrobić kopię tego dokumentu i przechowywać przez cały okres zatrudnienia. Takim dokumentem może być ważna wiza lub zezwolenie pobytowe (i na jego podstawie wydana wiza). To jest Twój obowiązek, pracodawco! W przypadku kontroli i nieposiadania któregoś z wyżej wymienionych dokumentów przez zatrudnionego przez Ciebie cudzoziemca, organ kontrolny nałoży dotkliwe kary;
2. Upewnić się, że zezwolenie uzyskane przez cudzoziemca pozwala na podjęcie pracy w Polsce. Wiza turystyczna, tranzytowa czy wydana w związku z korzystaniem z ochrony czasowej bądź ze względów humanitarnych nie uprawnia do podjęcia pracy.
3. Zawrzeć z cudzoziemcem umowę w formie pisemnej, wraz z wcześniejszym tłumaczeniem umowy na język zrozumiały dla cudzoziemca;
4. Zapewnić minimalne wynagrodzenie cudzoziemcowi;
5. Zgłosić cudzoziemca, w przeciągu 7 dni od daty rozpoczęcia pracy, do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego oraz odprowadzać co miesiąc, terminowo do ZUS składki w odpowiedniej wysokości;
6. Dokonać wszystkich czynności podatkowych np. obliczanie, pobieranie i wypłacanie zaliczek na podatek dochodowy;
7. Przestrzegać przepisów Kodeksu Pracy.

W przypadku zatrudnienia cudzoziemca na podstawie oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi, które zostało wpisane do ewidencji oświadczeń, pracodawca ma obowiązek poinformować pisemnie powiatowy urząd pracy o podjęciu (najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy) lub niepodjęciu (w terminie 7 dni od daty rozpoczęcia pracy wskazanej w oświadczeniu) pracy przez cudzoziemca.

WAŻNE! Cudzoziemiec może wykonywać pracę wyłącznie na rzecz podmiotu wskazanego w zezwoleniu/oświadczeniu!

Przed zatrudnieniem cudzoziemca należy sprawdzić, czy przebywa on na terytorium Polski legalnie. Dokumenty pobytowe stanowią dowód tego, że cudzoziemiec ma prawo przebywać na terytorium RP. Dokumentem takim może być:

• wiza Schengen – symbol C;
• wiza krajowa – symbol D;
• zezwolenie pobytowe np. na pobyt czasowy, na pobyt stały lub na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
• karta pobytu.

Obywatele niektórych krajów – np. USA, Australii, Serbii czy Albanii mogą, w okresie 90 dni, korzystać z ruchu bezwizowego.

Jest to specjalne zezwolenie na pobyt cudzoziemca, który wykonuje na terytorium RP pracę wymagającą wysokich kwalifikacji. By uzyskać taką kartę niezbędna jest umowa o pracę i odpowiednio wysokie zarobki, a także udokumentowane kwalifikacje cudzoziemca. Zezwolenie takie można otrzymać na okres maksymalnie 3 lat.

Kwota wymaganych zarobków, celem uzyskania Niebieskiej Karty UE, wynosi minimum 150% przeciętnego wynagrodzenia.